piątek, 30 maja 2014

Francja z Lidla #1 - Chateau des Mille Anges 2008

W Lidlu dostępna jest oferta win francuskich, daliśmy się skusić na kilka z nich.

Dziś próbujemy Chateau des Mille Anges 2008. Wino oznaczone jako Grand Vin de Bordeaux, Bordeaux Superieur. Łatwo jednak żonglować tego typu nazwami i niestety zdarza się nijak ma to się do jakości, dlatego często trzeba to bacznie weryfikować. Apelacja AOC Bordeaux Superieur, to oznaczenie win, które mogą pochodzić z dowolnych działek w departamencie Żyronda - jak łatwo się domyśleć nic nam to nie powie o jakości i smaku wina.

Z tego co udało się wychwycić na stronie producenta, podejrzewamy, że mamy do czynienia z jego podstawowym winem, tylko sprzedawanym dla Lidla w innej etykiecie. Powinniśmy mieć w kieliszkach 60% merlota, 20% caberneta sauvignon i 20% caberneta franca. Wino starzone było w beczkach, z tego 1/3 w nowych, wymienianych każdego roku.

Ma kolor dojrzałych czereśni; ciemno-czerwony, jakby lekko przydymiony. Jest stosunkowo lekkie (12,5%), dlatego łzy są delikatne. W nosie świeżo po otwarciu uderzają nas nuty liściasto-warzywne. Czujemy też trochę pieprzu i papryki. Zapach na początku nieco straszy, ale warto dać mu szansę. Po mniej więcej godzinie napowietrzania, ujawniają się aromaty owoców - głównie czarnej porzeczki połączonej z nutami metalicznymi. Całość jest przyjemna, choć nadal nieco kanciasta, pierwotna i w pewien sposób wiejska.

Smak jest wycofany. Da się wyczuć delikatne owoce - wiśnie. Kwasowość jest raczej niska, również taniny są ledwo wyczuwalne. I to jest główny problem tego wina. Trzeba przyznać, że ani kwasowość, ani taniny nie nadają mu ram, na którym smak mógłby zostać dobrze zbudowany. W rezultacie w ustach wino jest nijakie, brakuje jakiejś dominanty.

Robert: To niełatwe w odbiorze wino. Odnoszę wrażenie, że Polacy lubią wina owocowe (czasem aż przesadnie) i mocno beczkowe. Tutaj całość jest subtelniejsza. Wino nie uderza obuchem, zmysły muszą się nieźle napracować, aby doszukać się w nim charakteru. Gdyby smak był bogatszy dałbym jeszcze więcej, ale solidne 82/100 i tak mu się należy. 

Marta: Przy zapachu, pierwszą myślą jaka się u mnie pojawiła była woń smaru, potem jakiś metaliczny charakter a na końcu subtelny owoc. Gdzieś na krańcach języka wino zostawia lekką kwasowość, pikanterię ale zgadzam się, że jest ona bardzo poskąpiona. Sam smak mało przenikliwy i szybko ucieka, ginie, jakby chciał się schować. Na plus jest jego subtelność, lekkość nieprzytłaczająca owocowością podniebienie. 80/100

Pijąc to wino pamiętajmy, że kosztuje ono jedynie 24,99 zł. W tej cenie nie można od Bordeaux oczekiwać cudów. Butelce brakuje nieco kręgosłupa, ale jeśli chcecie odpocząć od Portugalii, Hiszpanii, czy Nowego Świata, to wino serwuje zupełnie inną paletę smaków i doznań - choćby z tego powodu warto po nie sięgnąć.

Ocena - średnie.

czwartek, 29 maja 2014

Szampan 007 - Bollinger - degustacja

Jaki trunek przychodzi Wam na myśl, kiedy w grę wchodzi niezłomny James Bond?
Czy przypadkiem nie martini - wstrząśnięte, niezmieszane?

Na wczorajszej prezentacji, na którą zostaliśmy zaproszeni przez Winkolekcję, producent szampanów Bollinger przekonywał, że to właśnie ich marka powinna być bardziej kojarzona z serią filmów o agencie 007 niż włoski wermut. Trzeba przyznać, że mają co do tego mocne podstawy: zaznaczono, że od "Żyj i pozwól umrzeć" z 1973r. pojawia się ona w każdej kolejnej produkcji. Dodatkową ciekawostką jest, że za ten product-placement Bollinger nie musi płacić, a wszystko dzięki gentlemańskiemu porozumieniu z lat 70-tych. 

Szybki wywiad wśród naszych znajomych potwierdził, że niewielu kojarzy Bonda z kieliszkiem szampana w ręku. A szkoda, bo jak się okazuje Bollinger ma sporo do zaoferowania i pewnie samemu producentowi najbardziej zależy na tym, by i w kinowym przekazie udowodnić jego wyjątkowe cechy.

Bollinger jest jednym z ostatnich domów szampańskich, który nadal pozostaje w rodzinnych rękach. Mimo że odpowiada za mniej niż 1% światowej produkcji tego rodzaju win, to od dziesiątek lat wiedzie prym wśród szamanów na królewskim dworze w Wielkiej Brytanii. 
Jego cena rzeczywiście jest królewska, ale w życiu zdarzają się i takie chwile, kiedy właściwy czas, właściwe miejsce i ludzie wymagają właściwej oprawy, a wtedy szampan może być doskonałym dopełnieniem. Podobno sama Madame Bollinger zapytana o to, w jakich sytuacjach sięga po szampana stwierdziła: „Piję szampana, gdy jestem radosna i gdy mi smutno. Czasem wypiję w samotności. Uważam to za obowiązek, gdy jestem w towarzystwie. Zabawiam się nim gdy nie mam apetytu i piję go gdy jestem głodna. Poza tym nie dotykam go nigdy, chyba że chce mi się pić...”

wtorek, 27 maja 2014

Cerro Añón Crianza 2010 - niewykorzystany potencjał

Dziś testujemy butelkę lubianej (choć ostatnio nieco zaniedbywanej) Riojy. Kupiliśmy ją podczas likwidacji sklepu Strefa Wina, po 20% obniżce kosztowała ok. 33 zł.

Cerro Añón Crianza 2010 to kupaż trzech szczepów: królującego w Hiszpanii tempranillo (80%), garnachy (10%) i graciano (10%). Pochodzi od producenta Gruppo Bodegas Ollaro, a dokładniej z jednej z jego trzech winnic - Bodegas Ollara, która została założona w 1973r. 

W kieliszku ma delikatnie przezroczysty, soczysty czerwony kolor z rubinowo-fioletowymi refleksami. Jest dosyć mocne (14%), więc łzy są wyraźne. Na początku dominują nuty beczkowe - wino leżakowało przez 14 miesięcy w amerykańskich beczkach - wanilia i budyń. Stopniowo wino otwiera się i ujawnią swoją owocową duszę; czujemy wiśnie i maliny. Po kilku godzinach dochodzi jeszcze czekolada i nuty wędzone. Zapach jest bardzo przyjemny i złożony. Przez chwilę obawialiśmy się znanego grzechu popełnianego przez producentów z Riojy, czyli nadmiernego eksponowania beczki. Na szczęście udało się zachować równowagę i wino nie nuży.

Smak jest niestety znacznie uboższy od zapachu. Wino jest krótkie i płytkie. Czujemy przez chwilę delikatną kwasowość świeżych wiśni, potem nasze usta atakuje wanilia i niezbyt mocno zarysowane taniny. Niestety to wszystko odbywa się w mgnieniu oka. 

Robert: Tęskniłem za Rioją, ale to wino nie do końca mnie porwało. Zapach wiele zapowiada. Niuans beczki i owocu zachęca do chwycenia się za rogi z tym winem. Ale gdy przychodzi do smakowania, ten byk staję się jakiś niedożywiony, chorowity i walka kończy się błyskawicznie. Szkoda, bo spodziewałem się większego potencjału. Dlatego daję 84/100.

Marta: Dziś szczerze się przyznaję, że nie pochyliłam się nad tą butelką. Dla mnie niewymagająca Rioja na początek tygodnia. 81/100

Rioja wolna od beczkowej obsesji, ale jakby spłycona. Solidna, ale nie porywa. Po Hiszpanii oczekujemy więcej zadziorności, ognia i temperamentu. 

Ocena - dobre.

poniedziałek, 26 maja 2014

Riesling #4 - Terres Calcaires 2009 z Lidla

Naszą małą tradycją stają się weekendy pod znakiem rieslinga. Najpierw była wersja słodka, później półsłodka, a dziś przyszedł czas na wytrawną. Butelka pochodzi z Francji, a dokładnie z Alzacji. Trafiliśmy na nią podczas trwającej od niedawna selekcji win francuskich w Lidlu, w przyjemnej cenie 29,99 zł. Alzacja - prowincja leżąca na pograniczu Francji i Niemiec czerpie wiele ze swoich wschodnich sąsiadów - choćby i to, że króluje tu także riesling. 

Wybór padł na Terres Calcaires od Preiss-Zimmer, rocznik 2009. W kieliszku wino ma żywszą barwę niż poprzednie próbki. Kolor jest delikatnie żółty z zielonymi refleksami. Jak na rieslinga ma sporo alkoholu (13%), jednak jego budowa jest lekka, więc nie zostawia na kieliszku łez.

W nosie czujemy gamę owoców. Są brzoskwinie, melon, nieco grejpfruta. W tle nuty maślane. Zapach nie jest rozbuchany, nie atakuje nas nachalnie. Jest trochę schowany, delikatny i subtelny. 

Smak odbiega od poznanych przez nas rieslingów. Nie jest tak mocno kwaskowy, wręcz delikatnie słodkawy. Wyczuwamy świeże tropikalne owoce ze słonawym posmakiem. Trochę brakuje mu energii, życia, żwawości. Nie jest nudne, ma przyjemnie owocową naturę, ale mało jest w nim duszy prawdziwego rieslinga.

Robert: Mam mieszane uczucia. Zaczynałem się rozsmakowywać w soczystej kwasowości rieslingów, której tutaj brakuje. Ale z drugie strony to wino też ma swój urok. Jeśli mam traktować je jako typowego rieslinga, to wypada kiepsko. W oderwaniu od swojego archetypu zyskuje na wartości. Daję 83/100.

Marta: Wymaganie proste: coś rześkiego na upalne popołudnie; postawiliśmy na kolejnego rieslinga i ten wg mnie nie sprostał zadaniu żwawości jakiej od niego oczekiwałam. 79/100.

W jednym wino okazało się niezastąpione: zgrało się dobrze z naszym obiadem (dorszem gotowanym w pomidorowym sosie z odrobiną chili). Ta niewielka ilość kwasowości zniwelowała ostrość sosu i połączyła smaki w harmonijną całość, a dzięki temu, że kwasowość nie była wysoka, wino nie przytłoczyło delikatnej ryby.

Jeśli nie jesteście gotowi zmierzyć się z agresywną kwasowością, z której znane są typowe rieslingi, może ta butelka okaże się bezpiecznym wyborem?

Ocena - dobre.

czwartek, 22 maja 2014

Klasyka - Chianti Classico Castello di Verrazzano 2011

Jest okazja, więc nadszedł moment, aby otworzyć butelkę Chianti Classico Castello di Verrazzano 2011.

Jak podaje kontretykieta winiarstwo w Verrazzano sięga aż XI w. Sam zamek od którego pochodzi nazwa winnicy leży na wzniesieniu w okolicy Grave. Winnica obejmuje swoim zasięgiem 52 hektary leżące na wysokości 300-400 m.n.p.m. To chianti zawiera w sobie, oczywiście oprócz nieodzownego sangiovese, domieszkę canaiolo. Wino podlega fermentacji w kontrolowanej temperaturze, a następnie maceracji przez 10-14 dni. Dojrzewanie odbywa się we francuskich beczkach przez 12 m-cy i przez kolejne 4 m-ce w butelkach. 

Wino ma czysty kolor dojrzałych czereśni z fioletowym pobłyskiem i delikatnie jaśniejszą obręczą. Jest transparentne i zostawia na szkle ładnie spływające, gęste łzy (ma 14% alkoholu). Początkowo nos nie jest intensywny. Wino wymaga przewietrzenia i pooddychania. Wówczas pojawiają się nuty drzewne, zielone. Stopniowo smak staję się coraz bogatszy. Czujemy wiśni z pestkami, nieco likieru wiśniowego, malin i ziół. Mamy też aromaty beczkowe - czekolada i wanilia. Zapach jest złożony, z każdym kolejnym kieliszkiem możemy znaleźć nowe aromaty i wrażenia.

Smak najpierw kwaskowy, z gorzkawą końcówką. Później staje się bardziej zaokrąglony. Na wierzch wypływa delikatna wiśniowa słodycz. Taniny początkowo szorstkie i wypełniające całe usta, stopniowo wtapiają się w całość. Wino staje się zaokrąglone, beczka nie przytłacza, dobrze podbija owocową świeżość sangiovese.

Robert: Wino mogące być archetypem chianti. Wszystko jest w idealnych proporcjach - radosne owoce, zadziorne taniny, świeża kwasowość, a nawet piękna stylizowana etykieta. Pełna gama zapachów i smaków połączone w całość jak idealna muzyczna kompozycja. Gra mi w ciele jeszcze długo po wypiciu i domaga się 87/100.

Marta: Klasyczna elegancja z pasjonującym zapachem, który zostawia nawet długo po delikatną ostrość w nosie. Piękny fioletowy połysk, który wprowadza smakowe doznania dobrego chianti. Zaspokoi te niewymagające gusta, a dla tych którzy poszukują klasyki w klasyce stanie się godnym uwagi przystankiem. 85/100

Dobry balans owocu i beczki. Wino od święta i na co dzień. Dobre solo i do posiłku. Gdyby nie cena - ok. 75 zł w Winnicach Południa i w podobnej cenie w innych winiarniach - sięgalibyśmy po nie częściej.

Ocena - bardzo dobre.

wtorek, 20 maja 2014

Winne Wtorki - rustykalna Frankovka 2011

Do tej pory Morawy kojarzyły się nam z kiepskim winem, kupionym w markecie podczas ubiegłorocznej wycieczki do Pragi. Dziś mamy okazję by zweryfikować te doświadczenia, z okazji tematu Winnego Wtorku. W Warszawie nie tak łatwo było zakupić wino z tego regionu. Byliśmy odsyłani z kwitkiem z kilku znanych nam winiarni. Jeden ze sprzedawców powiedział nam nawet, że w Czechach nie rozróżniają cen hurtowych i detalicznych, stąd import wina od naszych południowych sąsiadów nie jest atrakcyjny.

Rzutem na taśmę, udało się nam trafić na butelkę wina Frankovka 2011 od Chateau Bzenec w Piotrze i Pawle (23,99 zł). Nazwa producenta nas rozbawiła; przypomina takie twory znane z naszego piłkarskiego podwórka jak Arsenal Krowia Góra, czy FC Krapkowice :). 

Frankovka to czeska nazwa szczepu znanego szerzej pod nazwą Blaufränkisch, uprawianego w całej Europie Środkowej (Bałkany, Niemcy, Słowacja, Czechy, Austria). Daje on zazwyczaj lekkie, owocowe wina, o dość silnie kwaskowym charakterze.

W kieliszku wino ma kolor dojrzałych, czerwonych malin, jest transparentne. Lekkie, nie ma dużo ciała, więc na kieliszku nie zostawia łez. Nie jest też zbyt mocne, zawiera 12,5% alkoholu. W nosie wyczuwamy wiśnie z wyraźnymi szypułkami, maliny, nuty liściaste - wino jest dosyć zielone, owoce nie są dojrzałe. Sam zapach jest zwiewny, nieco mglisty, ale przyjemny. Przypomina nam zapachy młodości - letniego sadu i wakacji spędzanych u dziadków na wsi, podwórka zroszonego deszczem po intensywnej burzy.

W ustach wino jest lekkie, o wyraźnie zaznaczonej kwasowości i szorstkich garbnikach. Jeśli chodzi o smaki to są to znów niezbyt dojrzałe wiśnie, ale smak nie jest rozbudowany, dość szybko urywa się, pozostawiając taniczny finisz.

Robert: Wino nieskomplikowane - jak wspomniane wakacje, gdy byliśmy dziećmi. Wypiłem je bez większych emocji, ale i bez niesmaku. Nie jest to mój styl, dlatego trudno mi się nim zachwycać, ale 81/100 mu się należy, bo wstydu nie ma.

Marta: Zdarzają się takie momenty w naszych degustacjach, że trudno mi jest pochylić się nad nosem, czy ustami wina. Muszę przyznać, iż czasem zastanawiam się, czym jest to spowodowane. Czy należy przyjąć założenie, że skoro wino nie wyzwala we mnie większych emocji, to być może nie zasługuje na uwagę? Nie chcę jednak by argument zmęczenia ciężkim dniem dyskredytował Morawy. Zapach i smak niedojrzałych wiśni niech będzie moją jedyną podpowiedzią dla tych, którzy zechcieliby zmierzyć się z tą butelką. 79/100

To spotkanie z winem z Moraw nie było zachwycające. Należy mu jednak oddać, że w swojej rustykalnej świeżości i prostocie, piło się je z pewnym rozrzewnieniem. 

Ogólna ocena - średnie.

Co prezentują inni blogerzy:
Przy winie z dwiema lipami

Blurppp przybliża nam Morawy
Słodkie Czerwone czy Białe
Winetoo z Palavą
Winne przygody również

niedziela, 18 maja 2014

Italy - One Big Vineyard - relacja

W czwartek wpadliśmy na degustację win włoskich w ramach Italy - One Big Vineyard. Pojawić mogliśmy się jedynie na części ogólnodostępnej, stąd części win nie udało się spróbować.

Degustacja była zdominowana przez dwa regiony znane z produkcji białych win - Soave i Lugana. O ile pierwszy z nich jest apelacją znaną i w Polsce dość dobrze reprezentowaną, o tyle w przypadku drugiej mamy braki.

Lugana DOC to maleńki region leżący na południowym brzegu Jeziora Garda, na pograniczu Lombardii i Veneto. Obejmuje pięć gmin: Sirimione, Pozzolengo, Derenzano, Paschiera i Lonato. Dominujący szczep winorośli to trebbiano, przez producentów zwane "turbiana" (od Trebbiano di Lugana). Wina tam produkowane są świeże i rześkie, o aromatach owocowych, kwiatowych i orzechowych.

Najlepiej zaprezentowały się:
- La Rifra - świeże, nieprzesadnie owocowe z gorzkim finiszem;
- Ca` dei Frati - w charakterystycznej pękatej butelce (którą producenci ponoć chcą uczynić znakiem firmowym Lugany), w smaku półsłodkie, bardzo radosne i żywe.

Jeśli chodzi o Soave, to zdecydowanym faworytem jest dla nas Vigna Vecia od La Albare. Wino wyprodukowane w 100% z garganegi. Pełna owoców cytrusowych, z domieszką nut orzechowych. Mimo dojrzałego rocznika (2008 r.) dalej posiada dużo ciała i życia.

Wina czerwone nas rozczarowały. Patrząc na samą rozpiskę wydawało się, że będzie można spróbować przynajmniej kilku ciekawych pozycji, ale w rzeczywistości naszą baczniejszą uwagę zwróciły jedynie:
- Merlot DOC Piave od Cascon Italo Storia - w nosie porzeczki, trochę aromatów warzywnych, w ustach dość powściągliwe z fajnie zarysowanymi taninami;
- Cigno Moro Negroamao IGT - bardzo owocowe, sporo smażonych owoców, trochę nafty, ale w smaku zaskakująco dobra kwasowość.

Zabrakło nam czasu (i zapasu butelek), aby głębiej wejść w świat białej północy Włoch, ale nawet ta część, którą udało nam się spróbować, zaciekawiła. Mamy nadzieję, że nasi importerzy doszli do podobnych wniosków i niedługo będziemy mieli jej reprezentację na sklepowych półkach.

sobota, 17 maja 2014

Riesling #3 - Kendermanns Riesling Kabinett 2013 (Alma)

Ruszamy w głąb krainy rieslinga. Porzucamy wersje słodkie i zmierzamy w stronę wytrawności. Na razie zatrzymaliśmy się gdzieś pośrodku, bo w kieliszkach mamy Kendermanns Riesling Kabinett 2013.

Kebinett wskazuje na wino półsłodkie. Nasze ma 34,4 g./l cukru resztkowego, a pochodzi, tak jak jego poprzednik z Doliny Mozeli. 

W kieliszku to delikatna barwa typowego rieslinga. Jest jasno-żółte, z delikatnym połyskiem. Lekkie (8,5% alkoholu) - stąd nie mamy na ściankach łez. Aromat jest rześki i świeży. Jest dobrze! Czujemy przede wszystkim owoce - tym razem nos podpowiada nam, że to brzoskwinie i jabłka. Ale w tle też się sporo dzieje: masło i papirus.

Nos porywa - smak rozczarowuje. W porównaniu do poprzedników, kwasowość nie jest tak wysoka, zbalansowana przez cukier. Brakuje tej rozpiętości pomiędzy smakami, takiej wiosennej seksowności rieslinga, którą przecież zapowiadał zapach. W ustach jest to uśrednione i niestety sprawia to, że po kilku kieliszkach wino jest dość nużące i mdłe. Nie ma jakiejś wielkiej głębi, polotu, nie rzuca na kolana. Ba, nawet nie podrywa z sofy. Jedyne, co zostaje w pamięci to orzechowy, gorzki finisz.

Robert: W tym winie odnalazłem mineralność (no wiem, wiem, że ponoć tak się nie mówi), z której słyną rieslingi. To było na plus i przez chwilę wydawało mi się, że wino mnie porwie, ale niestety, na dłuższą metę okazało się kiepskim kompanem. Głównie za sprawą smaku, który zamiast nieść orzeźwienie - męczył. Dla mnie to taki mężczyzna po 60-ce, opowiada kobietom bajki, a jak przyjdzie co do czego to już niewiele może... Stąd jedynie 80/100.

Marta: Robert przyłożył się do komentarza, więc nie będę silić się na górnolotne metafory :) Z drugiej strony, jakie to smutne że mężczyźnie wydaje się że po 60 to niewiele już może :) Riesling to moja bajka, podoba mi się sensualność jego zapachów i życie w smaku; tym razem faktycznie wystąpiła pewna nierówność, ale to nadal jest mój klimat! 81/100

Świetny wybór do cioci na imieniny. Rodzinka będzie zadowolona, że wino nie jest kwaskowe i butelka rozejdzie się w oka mgnieniu - gwarantujemy :).  A i cena (33 zł w Almie) nie zrujnuje kieszeni. 

Niestety ocena ogólna - średnie.

środa, 14 maja 2014

Co podziwiać w Chianti Mirabile 2012 z POLOmarketu?

Prawie miesiąc temu, bardzo smakowało nam wino z POLOmarketu z Apulii. Druga z butelek, w którą zainwestowaliśmy to szczególnie przez nas lubiane chianti - Mirabile 2012

Cantina Danese, skąd pochodzi nasza butelka to producent mający swoją siedzibę w regionie Soave, a więc na północy Włoch, pomiędzy Wenecją a Weroną. Tutaj pojawia się pierwszy zgrzyt. Skąd w ich portfolio Chianti, którego tradycyjny region wytwarzania leży 300 km dalej na południe. Oczywiście mogli kupić i tam jakąś parcelę i zająć się produkcją sangiovese. Pytanie, czy jednak taka daleka "kolonia" będzie w stanie wytworzyć dobre, klasyczne chianti? Czy nie należy od kilku pokoleń przesiąknąć miejscowym terroir, poznać lokalną specyfikę?

Wygląd wina.
Kolor przypomina dojrzałe czereśnie. Jest dosyć transparentny i ma ładny połysk. Łzy są dostrzegalne, ale raczej skąpe. Zapach jest wycofany i ulotny. Czujemy wiśnie, trochę ziół. Kilka razy zdawało się, że gdzieś tam daleko w tle, na obrzeżach naszych zmysłów czai się jakaś tajemniczość, drugie dno. Próbowaliśmy różnych trików - intensywniej mieszaliśmy winem, daliśmy mu pooddychać - niestety nie udało się nam się tego odkryć.

W ustach wino ma fajną kwasowość, przyzwoicie zarysowane taniny. Ale w ogólnym rozrachunku wino jest krótkie i płytkie. Owoce nie są pogłębione niczym dodatkowym. Nie ma ani dobrze podkreślonej beczki, ani szeregu smaków czekających w kolejce na ujawnienie się.

Robert: Mam problem z tym winem - nie smakowało dla mnie jak chianti. W degustacji w ciemno stawiałbym bardziej na jakiś zupełnie inny rodzaj. Nie zaskakuje niczym szczególnym. Nie ma czegoś, co można by chwycić i choć chwilę się zatrzymać. Bezrefleksyjnie przepływa przez usta. 78/100

Marta: Przeminęło z wiatrem, przyjemną włoską bryzą ale pozostawiło po sobie niewiele. 77/100.

Mirabile znaczy po włosku "godny podziwu". Jednak co mielibyśmy podziwiać w chianti nie smakującym jak chianti? Lepiej zaoszczędzić kilka złotych i np. skoczyć do Biedronki po Shiraza.

Ocena - średnie.

poniedziałek, 12 maja 2014

Nowy Świat w Biedronce #2 - Greyrock Hawke`s Bay Sauvignon Blanc

Weekend upłynął zdecydowanie pod znakiem białego wina. Wczoraj smakowaliśmy rieslinga, a dziś otworzyliśmy drugą z butelek zakupionych w Biedronce w ramach promocji Nowego Świata - nowozelandzkie Greyrock Hawke`s Bay Sauvignon Blanc 2013.

Już kiedyś pisaliśmy,że sauvignon blanc daje na Wyspach wyjątkowe wina. Trudno jednak kupić je za rozsądną cenę. Dlatego oferta Biedronki jest warta uwagi, bo samo wino dostępne jest za jedyne 24,99 zł. Dodatkowo zdobyło już uznanie na Winicjatywie, więc sporo od niego oczekiwaliśmy...

Ta butelka pochodzi, jak sama nazwa wskazuje i na co zwrócił uwagę Mariusz - dzięki :) - z uprawy leżącej w regionie Hawke`s Bay, na wybrzeżu północnej nowozelandzkiej ziemi.

Wino ma delikatny, niemal bezbarwny kolor z lekkimi słonecznymi odblaskami. Łzy są niedostrzegalne. Gdy jednak winem zakręcimy i wsadzimy nos do kieliszka, nasze zmysły atakują nuty południowych owoców. Czujemy marakuję, melona - jakbyśmy przenieśli się na targ i spacerowali pomiędzy straganami pełnymi świeżych, soczystych owoców.

Smak jest nieco zaskakujący. Dość oszczędny, z dobrze zarysowaną kwasowością i dozą goryczy przypominającą czerwonego grejpfruta. To właśnie ten posmak czujemy w finiszu. Całość jest bardzo orzeźwiająca. Wino sprawdziłoby się jako towarzysz wiosennego pikniku na pełnej słońca łące, ale też jako towarzysz do dań rybnych, czy nawet tajskich.

Robert: Przyznaję się, że picie drugi dzień z rzędu białego wina to dla mnie trochę za wiele. Tęsknię już do tanin, ale czego się nie robi dla ukochanej osoby :). Potrafię też docenić klasę tej butelki. To wino ma swój styl, jest fajnie zbudowane i konsekwentne w każdym aspekcie. 84/100

Marta: Pierwszy raz mogę powiedzieć, że wino opowiedziało mi historię. Ja wiem wiem, że to daleka Nowa Zelandia, ale ja byłam w tajlandzkiej bajce, pełnej egzotycznych smaków i zapachów. Nie mogę pozbyć się wrażenia pociągającej pasji i nie ważne jak to brzmi: słodyczy, cierpkości a zarazem kwasowości mango. Robert niech nie przesadza z tym poświęceniem, z drugiej strony wyszło i mu na dobre! 87/100.

W swojej cenie (24,99 zł) sauvignon blanc z Nowej Zelandii to prawdziwy biały kruk.

Ocena całościowa - bardzo dobre.

sobota, 10 maja 2014

Riesling #2 - Rudolf Müller Spätlese z Almy


Weekend to czas kulinarnych eksperymentów. Na talerzach pojawił się więc stek z tuńczyka w marynacie sojowo-sezamowej z risotto i brokułami na parze. Ryba o orientalnym i mocnym aromacie, wymagała wina bardziej finezyjnego niż jakieś chardonnay. Zdecydowaliśmy się na szczep, który w teorii dobrze łączy się z dalekowschodnimi smakami - rieslinga.

Wszystko to pozwoliło nam porównać tę butelkę 
Rudolf Müller Riesling Spätlese 2013 z pitym w majowy weekend - Steinmühle. Wino pochodzi z Doliny Mozeli, miejsca gdzie powstają jedne z najbardziej ekspresyjnych win z tego szczepu. Opisywaną butelkę zakupiliśmy w Almie w cenie 33 zł.

W kieliszku wino ma typową dla rieslinga słomkową barwę białego złota, a także niską zawartość alkoholu (8%), stąd nie zostawia łez na szkle. W nosie czujemy przed wszystkim kwaśne, soczyste jabłka (może antonówki) i gruszki. Ale tło to również aromaty: maślane, biała czekolada i wanilia.

Ten przykład rieslinga jest zdecydowanie bardziej kwaskowy od poprzedniego. Mimo, że mamy tutaj winogrona z późnego zbioru, słodycz jest bardzo słabo wyczuwalna. Mieszają się smaki gruszki, ale też nuty gorzkawe, przypominające orzechy. Wino jest ożywcze, rześkie.

Jeśli chodzi o połączenie tej butelki z naszym obiadem, to wysoka kwasowość tej butelki dobrze skomponowała się z aromatami ryby i jednocześnie łagodnością risotto.

Robert: Z obiadem było znakomite, ale później gdy degustowaliśmy je solo, ta wysoka kwasowość była dla mnie trudna. Z drugiej strony wino żywe, radosne, orzeźwiające. Daję 82/100.


Marta: Dokładnie! Jest żywe i kwasowość to chyba właśnie taki element, który podkręca w winie jego energię i moc. Na początku trochę przeraził mnie wysoki poziom odczuć generowanych przez ten komponent. Nauczyłam się już jednak, że to co na początku do mnie nie trafia, potem okazuje się największą zaletą wina i tym razem nie było inaczej. W Riesling'u zaczynam się powoli zadurzać - tyle smaków kwasowości przede mną, tyle żywych wyzwań, że aż chce się "żyć". Moje 83/100.

W związku z nowym layoutem chcemy wprowadzić podsumowanie, które pozwoli stworzyć na blogu jakąś formę klasyfikacji, może bardziej przystępną niż nasze 100-punktowe oceny i jednocześnie bardziej zobiektywizowaną. 


Skala jaką chcemy przyjąć to wina:
niepijalne - kiepskie - średnie - dobre - bardzo dobre - rewelacja.

Tą butelkę klasyfikujemy jako dobre

środa, 7 maja 2014

Nowy Świat w Biedronce #1 - Hay Road Shiraz 2012

W ramach małego eksperymentu postanowiliśmy porównać pitego wczoraj francuskiego syrah z Langwedocji z syrah z Australii, która uchodzi za drugą ojczyznę tego szczepu, zwanego tam pod nazwą shiraz.

Rękawica została rzucona butelce Hay Road Shiraz 2012 z winnicy Quarisa zlokalizowanej w Nowej Południowej Walii. Znajdziecie ją w Biedronce, w ramach nowej promocji win Nowego Świata za 19,99 zł.
W kieliszku wino ma jaśniejszy kolor od swojego poprzednika. Moulin de Gassac 2012 wchodziło w czerń, a tutaj shiraz zbliża się bardziej do koloru dojrzałych czereśni. Jest nieco przezroczyste, a z uwagi na 14% alkoholu zostawia na kieliszku łzy.

W nosie w porównaniu do Francuza jest zdecydowanie bardziej świeże i owocowe. Mamy aromaty czerwonej porzeczki, ale też wiśniowej konfitury. W tle zarysowane nuty dymne, ziołowe i aloesowe. 

Pierwsze wrażenie: jest lekko kwaskowe, potem smak staje się słodkawy, ale i pikantny. Czujemy nuty owocowe (tutaj wyraźniejsza jest wiśnia), finisz jest ostry, pieprzny. Taniny są wyraźnie zaznaczone, ale o ładnie zaokrąglonej strukturze. Całość dobrze zbalansowana, dzięki czemu nie nudzimy się owocowością.

Robert: To wino o stylu bardziej owocowym od swojego poprzednika - w końcu to Nowy Świat :). Brakuje mu trochę niuansów (no może za wyjątkiem tej pieprznej końcówki), ale też nie ma do czego się przyczepić. Do tego jest bardzo "pijalne". W całościowej ocenie, biorąc pod uwagę też cenę, daję mu 85/100.

Marta: Wino pikantne! Nie wiem czy to właściwe określenie, ale dla mnie może trochę za ostre, zastanawiam się na tym, czy potrafiłabym skomponować do niego jakieś danie? Trudno byłoby trafić z balansem smaków, obawiam się że zawsze shiraz byłby wyraźnym dominantem. Podobno są dwie szkoły: jedna mówi o balansie, druga o parowaniu przeciwności, mi trudno wyobrazić sobie na teraz jakieś ciekawe rozwiązanie, stąd dziś nie trafiłam z kolacją. 
Sam australijski klimat daleki jest od moich winnych gustów, ale nie ukrywam że jego ciekawa ostrość zasługuje na uwagę. Ma moje 82/100.

Biedronkowy syrah zdał egzamin. W dobrej cenie mamy fajnie owocowe wino, dające dużą radość z picia. 

wtorek, 6 maja 2014

Typowy Syrah - Moulin de Gassac 2012

Wschodnia Langwedocja to obszar mniej rozwinięty winiarsko, niż zachodnia część tej krainy, której degustację ostatnio opisywaliśmy na blogu - LangwedocjaWinorośle rosną na uboższych glebach oraz na wyższych stanowiskach. Jeszcze jakiś czas temu produkowano tam hurtowe ilości win stołowych o kiepskiej jakości. Dopiero od niedawna tamtejsi winiarze starają się przełamać te stereotypy. 

Jednym z takich właśnie rodzynków jest Daumas Gassac. Mamy okazję testować pochodzący od niego Syrah Moulin de Gassac 2012 z winorośli z regionu Pays d`Herault. Wino w 100% zrobione z syrah, dojrzewające 5-6 miesięcy w stalowych zbiornikach, niefiltrowane. Nie ma statusu butelki pochodzącej z apelacji. Jednak wynikać to może z faktu, że po prostu producent użył do jego produkcji tylko jednego szczep (a apelacja może wymagać kupażowania). Warto pamiętać, że tak naprawdę w przypadku większości win nie ma znaczenia ich klasyfikacja. Najważniejszy jest kunszt winiarza, a nie opis na butelce :).

W kieliszku, jak to syrah: ma ciemny oberżynowy kolor, nieprzenikniony i głęboki. Widać delikatną obręcz, przechodzącą w fiolet i delikatne łzy. Lubimy ten elegancki i wyrazisty kolor tego szczepu.

To wino zdecydowanie nosowe (wrażenia aromatyczne dominują nad smakiem). Na początku wino nieco zamknięte, szorstkie. Zaznaczają się nuty drzewne, roślinne i zioła. Stopniowo otwiera się. Zaczynamy wyczuwać ciemne owoce, wiśnie. W tle mamy również nuty skórzane, maślane i pieprzne.

W ustach wino nieco nieokrzesane. Czujemy owoce, ale nie w nadmiarze, raczej niską kwasowość i fajny lekko gorzkawy finisz. Taniny są szorstkie, ale zbalansowane.

Robert: Lubię syrah w czystej postaci, tą jego owocowość i ostrość. To wino nie ma wielkiej duszy, raczej nie wpadniecie nad nim w zachwyt, ale jeśli chcecie zapoznać się z syrah, na taki początek drogi jest warte polecenia. 84/100

Marta: Ja nie wiem, jak Robert może czuć "tą" owocowość. Przyznaję, że zapach zapowiada owocowe doznania, ale smak trochę od nich odbiega. Końcówka najciekawsza. Moje 81/100.

Wino zakupione w Winkolekcji za 37 zł i warte jest swojej ceny. 

sobota, 3 maja 2014

Majówkowy Steinmühle Riesling Spätlese 2012

Podczas majówkowej wycieczki rowerowej do Góry Kalwarii, w pewnym momencie zjechaliśmy ze szlaku i wpadliśmy na niesamowite miejsce - Winny Garaż. Trudno stwierdzić co urzekło nas bardziej: czy to położenie na obrzeżach sennej miejscowości Dobiesz; czy właściciel - Pan Wojtek - sympatyczny winoman z pasją we krwi? Warto wspomnieć też o sporym wyborze win w niedostępnych w Warszawie cenach; no i najważniejsze trojgu czworonożnych "stróżach" posesji :)
Kluczem jest chyba sama koncepcja sprzedaży wina w przydomowym garażu. Takie miejsce, leżące trochę "nie po drodze" ma swój wielki urok.

Winny Garaż specjalizuje się m.in w imporcie win niemieckich. W związku z tym, że byliśmy rowerami i mieliśmy przed sobą jeszcze ponad 30 km trasy nie poszaleliśmy, ale do plecaka udało się upchnąć jedną butelkę rieslinga. Po przyjeździe do domu plecy wołały o ratunek, ale nasze poświęcenie się opłaciło.

Riesling to szczep, z którego słyną nasi zachodni sąsiedzi. O jego charakterze decyduje wysoka kwasowość. To ona pozwala wyprodukować półsłodkie, czy nawet słodkie wina, będące jednocześnie żywymi i orzeźwiającymi. Do tej pory gustowaliśmy w rieslingach w wersji wytrawnej. Ale wiosna sprzyja eksperymentom i skusiliśmy się na coś słodszego. 

Steinmühle Riesling Spätlese 2012Spätlese oznacza "późny zbiór". Winiarz zdecydował się na pozostawienie dojrzałych winogron nieco dłużej na krzakach, aby wytworzyły one więcej cukru i tym samym dały słodsze wino.

W kieliszku wino ma słomkowy kolor z ładnym połyskiem. Mimo wysokiej zawartości cukru (60 g./litr) butelka ma jedynie 9,5% alkoholu - nie zostawia w kieliszku łez. Dominują aromaty jabłek i gruszek. Zapach jest dość oszczędny, ale czujemy też nieco aromatów kwiatowych. Gdy wino się ociepli można znaleźć również cytrusy.

W ustach wino jest bardzo ładnie ułożone. Wysoka kwasowość znakomicie współgra ze słodyczą. Mamy tutaj nuty soczystych, ale jeszcze nie do końca dojrzałych jabłek i trochę miodu. Cukier zupełnie nie przytłacza, a kwasowość dalej orzeźwiającą lekkość.

Robert: To wino może sprawić, że będziecie chcieli wejść głębiej w świat rieslinga. Nie znam szczepu, który mimo takiego poziomu cukru, dawałby frajdę z picia rześkiego wina. Mnie, fana ciężkich win czerwonych, ta butelka uwiodła. Daję 86/100 i nie mogę się doczekać kiedy podjadę samochodem po większy zapas.

Marta: Ja odnajduję się właśnie w takich klimatach. Takie wino zabrałabym ze sobą w każdą wiosenną podróż, lekkie ale i słodkie, proste ale niebanalne. Nasze poszukiwania Reslingów uważam za otwarte. 84/100.

Riesling to szczep, który do sporej gamy różnorodnych potraw. My długo szukaliśmy wina, które współgrałoby z jednym z naszych ulubionych dań - ryby z patelni z sosem chrzanowo-koperkowym. Jego słodycz przełamała ostrość sosu, a kwasowość ładnie skomponowała się z samą rybą. W cenie 39 zł mamy ładnie ułożone wino, idealne zarówno do wypicia jako orzeźwienie w ciepły wieczór jak i dodatek do dań.